June 20, 2019
Ζήτησα από την Ισμήνη, μετά το σεμινάριο του 1ου βαθμού, να μου γράψει δυο λόγια για την πρώτη επαφή της με το Ρέικι. Αυτό που περιέγραψε ΕΙΝΑΙ το Ρέικι!
«Πριν την επίσκεψη μου στη Μαριάννα Μάρκου είχα ακούσει διάφορα για αυτήν την ενέργεια, τίποτα όμως δεν με βοήθαγε να αισθανθώ αυτό που άκουγα, όλα ήταν απόμακρα και θεωρητικά.
Μετά την πρώτη μύηση, η ζεστασιά της ενέργειας στο σώμα μου ήταν χειροπιαστή πραγματικότητα. Κατά τη διάρκειά της, ήταν σαν να βρισκόμουν σε ονειρώδη κατάσταση, σε ένα υπναγωγικό στάδιο, που μου δημιουργούσε περίεργη ζεστασιά και χαλάρωση. Σκεφτόμουν με εικόνες, χρώματα και ο κόμπος που ένιωθα στο θώρακα μαλάκωνε. Ήταν ο σπλαχνικός μου μαντατοφόρος που με προετοίμαζε για την «εσωτερική ανακαίνιση».
Όταν άνοιξα τα μάτια όλα είχαν μια ασυνήθιστη ομορφιά, ένιωθα πνευματική ευελιξία, είχα αυτεπίγνωση, αυτοαντίληψη, αυτοέλεγχο, χωρίς ηράκλειο άθλο .
Είχε αφυπνιστεί μαζί με εμένα το αίσθημα της συντριπτικής οριστικότητας πως ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ! Είχε εξαλειφθεί ο καταιγισμός από αλλότρια, επιβλαβή μοτίβα σκέψης, είχα συνδεθεί με τις αισθήσεις μου.
Οι παρατηρήσεις και τα λόγια της δασκάλα μου αποτέλεσαν κατευθυντήρια γραμμή και θα μου μείνουν αλησμόνητα. "Να είσαι ελεύθερη Ισμήνη, αυθεντική με παρέα", "κάθε φορά που δεν νιώθεις ευτυχία δεν ζεις αυθεντικά". Πόσο δίκιο είχε... πόσο έκλαψα για όλα εκείνη την μέρα. Ζούσα τη ζωή μου εξτρεμιστικά, λειτουργούσα παράφορα και απόλυτα μοναχικά ή φυλακιζόμουν σε ότι με άγγιζε συναισθηματικά, απεμπολώντας κάθε είδους πράγματα για μένα. Ο διάλογος μαζί της με έκανε να καταλάβω τους ρόλους που έχω πάρει, τους λώρους που έπρεπε να κόψω, να εκτιμήσω όσα έχω προστατεύοντας τα κεκτημένα μου, να εστιάσω σε ότι μου αρέσει, να είμαι εγώ σε κάθε περίπτωση!
Η ώρα είχε φτάσει 5, φεύγοντας μου ήταν έντονη η αίσθηση αγγίγματος στη περιοχή της κοιλιάς ήταν αίσθηση υποστήριξης, με άκουγα χωρίς πρεπολόγια. Κατέβαινα τη σκάλα και ένιωθα να πατάω στη γη, το άγγιγμα μου είχε αλλάξει. Άγγιζα τα πράγματα με στωικότητα, με άγγιζα διαφορετικά, μου συμπεριφερόμουν με αβρότητα.
Ήταν το πρώτο βράδυ που κοιμήθηκα και δεν αναρωτήθηκα, γιατί δεν ήμουν αρκετή για τον καθένα .
Η ώρα 7 και είχε ξημερώσει, ανοίγοντας τα μάτια ένιωθα ότι ξημέρωσε ένα άλλο αύριο και όχι άλλο ένα χθες. Στο δρόμο για τη Μαριάννα, για τη δεύτερη μύηση, ξεκίναγε μια νέα ζωή, όχι η ίδια εκ νέου.
Σήμερα, λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση του Α’ βαθμού, αντιλαμβάνομαι την αισθητική μου αρτιότητα, σταμάτησα να πιστεύω πως οι καταστάσεις της ζωής μου είναι οδυνηρά ανεπίλυτες, νιώθοντας αδύναμη και τρωτή, έχω αίσθημα προσωπικής ευθύνης, καθώς η ευτυχία μου δεν είναι κανενός υπόθεση, είναι εσωτερική διαδικασία και την έψαχνα εις μάτην σε λάθος μέρη. (Με) συγχωρώ!
Είναι τέτοιος ο ενθουσιασμός μου που κάθε φορά που ακούω κάποιον να προβληματίζεται, να πονάει, να δυσλειτουργεί, θέλω απλά να τον αγγίξω, για να νιώσει εκείνη την ζεστασιά και το αυθεντικό δόσιμο της ενέργειας. Έντονη και ακόρεστη η δίψα να τη μεταδώσω.
Η αυτοθεραπεία μου δεν έχει τελειώσει. Κάνω μικρά γιαπωνέζικα βηματάκια εξέλιξης. Ακόμα δεν είμαι εκεί που θα ήθελα να είμαι, αλλά ευχαριστώ τον εαυτό μου και την ενέργεια Ρέικι που δεν είμαι εκεί που συνήθιζα να βρίσκομαι.
Η ώρα 5… ηχηρό φιλί στη Μαριάννα, χαμόγελα και.... to the moon and never back!"
Αν θέλεις κι εσύ να βιώσεις την υπέροχη αυτή εμπειρία, δες περισσότερα εδώ:
Κείμενο: Ισμήνη Βασιλάκη
Πρωτοδημοσιεύτηκε στην Όμορφη Ζωή: https://www.omorfizoi.gr/i-proti-moy-epafi-me-tin-energeia-reiki/